Son zamanlarda insanlığımı yargılarken buluyorum kendimi.Camdan izliyorum eğlenen çocukları geçen gün eskiden camurdan pasta incir ağaç yaprağından sarma yapar evcilik oynardık.Hatta benim en fovari oyunum toprakta solcan aramaktı.
Bizim burada semtin parkı var işin trajedisi çocukların oynadı yerde çamuru bırakın kum yok kum.Sentetik yapay katrandan yapılma bir taş dizmişler yok esniyomuş yok pislenmiyolarmış.Milenyumun çocukları çocuk değil robot bildiğin i.Koymuşlar bi fanusun altına arada altından atıyolar yapay yiyecek oldu çocuk bakıyorum.Bir yerden korurken bir yerden zarar verdiklerini farkında değiller.
Geçen aldım Çapkını dışarda geziyorum ufak bir çocuk sevmek istedi bende izin verdim annesi farkedince çocuğun kolundan kavradığı gibi bir çektiki çocuk ağlamaya başladı pis kızım dokunma hastalanırsın dedi!
Teyze ne diyorsun sen seni nerde büyüttüler Allah aşkına salmonella geri döndüde benimmi haberim yok ben o kediyle geçiriyorum her anımı ama senden daha sağlamım.Hem kişilik hemde bübyesel olarak senden daha iyi durumda olduğum kesin.
Biz insanlar buldukça bunar olmuş durumdayız.Kendi evlerimizi pisler yaşardık zamanında şimdi bırakın kendi evi milletin evlerini piskete pislete yaşıyoruz.Burada pisleme adı altında anlatmak istediğim tartışma anlaşamama taşkınlık yanlış anlamanızı istemem.Kardeş kardeşle kavga ederse eskiden beraber kapının ardında tek ayakda dururlardı.Şimdi ise arkdan nanik yapmalar misilleme yaşamlar düşman olmalar.Ülke karışınca kardeş kardeşi vururmu diyoruzda evdeki kardeşleri düşman yapmaktan geri kalmıyoruz ya yazıklar olsun bize.
Peygamberimizi torunlarını severken gören birisi:'benim on çocuğum var.Ama onların hiç birini öpmedim.'demiştir.Bunun üzerine Peygamberimiz :"Allah kalbinden merhameti almışsa ben ne yapabilirim."buyurmuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder